Model lokomotywy Lxd2
Model lokomotywy spalinowej Lxd2-345 wykonany został w skali H0e z blach
fototrawionych. Zarówno rysunki oryginału jaki i matryce do naświetlenia klisz
mogą być wykorzystane według Licencji Publicznej KW (załączona poniżej). Blachy
fototrawione można również zakupić w firmie Hugwa & wiygN.
Licencja Publiczna KW
1. Niniejsza licencja stosuje się do dokumentów umieszczonych na witrynie
Klimaty Wąskotorowe opatrzonych informacją "Wykorzystanie według Licencji
Publicznej KW".
2. Licencjobiorcy zezwala się na kopiowanie i rozpowszechnianie
Dokumentu zarówno w celach komercyjnych jak i niekomercyjnych w dowolnej
formie pod warunkiem zachowania noty o prawach autorskich i pochodzeniu
Dokumentu umieszczonych w Dokumencie.
3. W przypadku, gdy Dokument zawiera gotowe
matryce do fototrawienia, punkt 2 dotyczy również materiałów
wytrawionych (lub uzyskanych za pomocą innych technologii).
4. Licencjobiorca może modyfikować oryginalny Dokument i rozpowszechniać
wersję zmodyfikowaną pod warunkiem zachowania noty wymienionej w punkcie 2.
5. Zasady rozpowszechniania wersji zmodyfikowanej mogą być inne, jednak
w przypadku gdy będą dopuszczały możliwość powstawania dalszych wersji
zmodyfikowanych muszą gwarantować zachowanie noty wymienionej w punkcie 2.
6. Licencjodawca nie udziela żadnych gwarancji odnośnie poprawności
Dokumentu.
Jeżeli akceptujesz warunki licencji pobierz:
Informacje o oryginale
Lokomotywy spalinowe serii Lxd2 (oznaczenie producenta L45H)
zostały sprowadzone do Polski z Rumunii pod koniec lat 60. Ich producentem
była firma Faur (23 August). Lokomotywy te dostosowane były do pracy na
torze o szerokościach od 740 do 1067 mm.
W Polsce występowały wersje na szerokości toru: 750, 785 i
1000 mm. PKP zakupiły 163 egzemplarze, w przemyśle pracowało około 30
egzemplarzy. Poza Polską lokomotywy te występowały m.in. w Rumunii, Bułgarii i
na Węgrzech.
Egzemplarz o numerze 345 został zakupiony w roku 1982 i skierowany na Gdańskie Koleje Dojazdowe. Do 1993 roku stacjonował w Lisewie, a następnie został przeniesiony do Nowego Dworu Gdańskiego, gdzie został pocięty na złom w roku 2000.
Źródła
Strona Pawła Cieślara: http://www.tabor.wask.pl
Strona Helge Ralfa Harlinga: http://www.helgeharling.de
Podziękowania
Chciałbym podziękować wszystkim osobom, które wspomagały mnie w trakcie
opracowywania powyższych materiałów, a w szczególności (w kolejności alfabetycznej):
Piotrowi Chylińskiemu — za wiele cennych informacji i wskazówek dotyczących fototrawienia,
Tomaszowi Piepiorze — za pomoc w mierzeniu oryginałów,
Sylwii Wojda — za nieskończoną wprost cierpliwość i zrozumienie,
Michałowi Zajfertowi — za konsultacje merytoryczne.
|